Nadzwyczajni Szafarze Najświętszego Sakramentu
Posługę Szafarza Nadzwyczajnego Komunii Świętej wprowadził w krajach Europy Zachodniej Sobór Watykański II. W Polsce warunki powoływania nadzwyczajnego szafarza zawarto podczas Konferencji Episkopatu Polski 2 maja 1990 r., a instrukcję dotyczącą tej posługi w Archidiecezji Katowickiej 5 kwietnia 2014 r. Patronem Szafarzy jest św. Jacek Odrowąż, którego liturgiczne wspomnienie przypada 17 sierpnia.
Szafarzem Nadzwyczajnym może zostać osoba świecka w wieku od 25 do 65 lat, która uzyskała na polecenie księdza proboszcza jednorazowe lub czasowe upoważnienie od właściwego sobie ordynariusza. W Archidiecezji Katowickiej upoważnienie takie udziela biskup diecezjalny.
Kandydat na Szafarza Nadzwyczajnego musi oznaczać się zaangażowaniem w życie Kościoła, wzorowym życiem moralnym oraz poważaniem wśród duchowieństwa i wiernych. Szafarz nadzwyczajny wykonuje swoją posługę podczas mszy św. tylko wtedy, gdy liczba kapłanów wobec komunikujących jest za mała. Zajmuje miejsce w prezbiterium lub tam, gdzie pozostałe osoby pełniące funkcje liturgiczne.
Za wiedzą księdza proboszcza, zanosi Komunię świętą do domów tylko osobom, których odpowiedni stan duchowy jest znany, zachowując przepisy liturgiczne. Przed pierwszym udzieleniem Komunii św. choremu w jego prywatnym mieszkaniu, nadzwyczajny szafarz powinien odwiedzić go wcześniej i duchowo przygotować. Delikatnie pyta chorego, czy pragnie przed Komunią przyjąć sakrament pokuty - jeśli tak powiadamia o takiej potrzebie proboszcza lub innego prezbitera. W czasie wizyty przygotowawczej nadzwyczajny szafarz prosi domowników lub opiekunów chorego o odpowiednie przygotowanie mieszkania (stół nakryty białym obrusem, świece, krzyż, szklanka czystej wody do puryfikacji lub podania choremu).
Nadzwyczajny szafarz zanosi chorym Komunię św. w specjalnie do tego celu wykonanym naczyniu (cyborium), umieszczonym w bursie, którą zawiesza na szyi. Swoją posługę poza Mszą św. może pełnić w ubraniu cywilnym, ale odświętnym i poważnym, a udzielać komunii powinien w stroju liturgicznym – alba - (w naszej parafii przyjęta została posługa w stroju liturgicznym co jest publicznym świadectwem wiary i szacunku wobec Najświętszego Sakramentu). Niosący Komunię św. w drodze do chorego nie prowadzi rozmów, gdyż w modlitewnym skupieniu adoruje Najświętszy Sakrament.
Pierwsi nadzwyczajni szafarze pojawili się w naszej parafii w 2007 roku. Obecnie jest ich 10. Są to: Artur Białecki, Jan Rzepka, Jan Borys, Joachim Rzepka, Krzysztof Pogoda, Marcin Kasza, Sebastian Nowok, Tomasz Polok, Wojciech Biedacha i Wojciech Musioł. Spotkania formacyjne nadzwyczajnych szafarzy odbywają się na probostwie. Każdy szafarz jest zobowiązany raz w roku uczestniczyć w rekolekcjach zamkniętych organizowanych w diecezjalnych domach rekolekcyjnych oraz w wielkopostnych i adwentowych dniach skupienia, celem pogłębienia swojej formacji duchowej i przedłużenia prawa do posługiwania w kolejnym roku.
Oprócz posługi w czasie niedzielnych i świątecznych Mszy św. oraz udzielania Komunii Św. chorym w ich domach (ok. 10 osób), nasi Nadzwyczajni Szafarze codziennie udzielają Najświętszego Sakramentu pensjonariuszom BetaMed-u. Liczba komunii jest zmienna i zależy od dyspozycji pacjentów w danej chwili i waha się średnio w granicach ok. 36 osób. Ponadto we wszystkie niedziele i święta, najczęściej dwóch naszych szafarzy posługuje na Mszy świętej odprawianej o godz. 11.00 w kaplicy szpitalnej w Beta Med, po czym obchodzą oddziały zanosząc komunię, tym którzy nie byli w stanie udać się do kaplicy.
Osoby pragnące przyjmować Pana Jezusa, a ich stan zdrowia uniemożliwia przyjście na Mszę Świętą do Kościoła, można zgłaszać osobiście lub telefonicznie w kancelarii parafialnej lub u kościelnego w zakrystii i poprosić o przyjście Szafarza. Należy pamiętać, że szafarz może udzielić Komunii Świętej, jeśli chory jest w stanie łaski uświęcającej. Jeśli wymaga Sakramentu Pojednania, najpierw odwiedzi Go Kapłan.
